Nu dik anderhalve week geleden kreeg de tweede editie van het NK Freeride in Kappl een winnaar en daardoor des te meer reden om eens terug te blikken. En met wie kan dat beter dan met Chief of Competition en organisator Paul de Groot!
Chief of Competition! De tweede keer het NK Freeride organiseren, hoe was het? Als we meteen even de vergelijking mogen maken, want vorig jaar ging er veel goed en had je geen beter weer kunnen wensen. Nu had je op de dag zelf ook goed weer, maar was het wel een compleet ander verhaal dan de eerste keer.
Ja het was inderdaad compleet anders. Gelukkig waren we voor de tweede editie beter voorbereid en wisten we, organisatorisch gezien, wat er op ons te wachten stond. We hadden inderdaad op de wedstrijddag het weer mee, maar aan de andere kant hadden we het weer ook wel tegen want dat het gaat regenen in de nacht voor de kwalificatie van het NK Freeride is op z’n zachtst gezegd niet echt gunstig. Maar ik denk dat we dat goed hebben opgelost. Met alles wat er speelde, zoals een groter deelnemersveld, hoger niveau bij de atleten, meer druk en meer (festival) mensen dan vorig jaar… Door ervaring en voorbereiding liep dat allemaal goed.
Je hebt het over de voorbereiding. Hoeveel tijd gaat er van te voren voor jou inzitten?
Eigenlijk startte het event van dit jaar al bij het NK Freeride 2019. Zodra die klaar was gingen we meteen weer zitten voor het jaar wat daarop volgt. Met Rembert (Notten -red.) en Stenmar (IJff -red.), maar ook met Kappl en de rest van het team.
En de week voorafgaand aan het NK Freeride 2020 is het puur de puntjes op de figuurlijke i?
Klopt. In die week zijn we druk bezig met het schakelen met Kappl zelf. Verschillende punten kun je pas last minute regelen, want die zijn die afhankelijk van de omstandigheden. Daarnaast hebben we in deze periode natuurlijk intensiever contact met de lokale berggids, in dit geval Josef. En dan is er nog Markus Kogler, de adviseur van de Freeride World Tour. Je moet overal mee schakelen en dat is allemaal on the spot, maar er is zoveel meer om rekening mee te houden. Want bijvoorbeeld met het NK Ski-mo moet je alle atleten de berg opsturen, alles moet afgezet worden. Dat is wel een uitdaging. Een mooie uitdaging.
Fotocredit: Evy van Nispen – NK Freeride
Je hebt het over Jozef en Marcus, je lokale expertise als ik het zo mag noemen. Want die dinsdag. Dan sneeuwt het 50 cm, iedereen is door het dak van blijdschap want morgen tijdens de kwalificatie van het NK Freeride gaat het grandioos worden. Maar ’s avonds bij de riders meeting ben je terughoudend en houd je toch nog een vinger aan de pols. Jij wist toen al meer?
Ja ik weet dat die dinsdagavond de riders meeting is en mede door alle informatie, die we verzameld hebben, weten we al dat het erom gaat hangen. Tijdens die riders meeting heb ik het dan ook niet over perfecte condities gehad. Simpelweg omdat we het niet zeker wisten. Daarom zei ik ook al bij die meeting dat we er rekening mee moesten houden dat alles kon gebeuren en dat je run meteen een finale run kon worden.
Fotocredit: Joep van Urk – NK Freeride
Met wie heb je dan nog meer contact, of is dat echt enkel Josef en Markus?
Nee, ook met Morris van wePowder praten we veel en ondertussen zoek je zelf allerlei informatie op om je je zoveel mogelijk voor te bereiden. Maar het leipe was dat uit alle informatie die tegenwoordig voor handen is… We nog steeds niet met 100% zekerheid konden zeggen wat het ging worden. Het ging er echt om hangen en het verschil is óf dikke poeder óf regen. Er zat niets tussenin. Jammer genoeg werd dat het laatste, wat een wereld van verschil zou zijn met de perfecte condities.
Maar hoe werkt dat dan? Ga je ’s ochtends heel vroeg de berg op, met wie ga je dan en wat ga je bijvoorbeeld dan uitzoeken?
Eigenlijk begint het al op dinsdag. Toen was het de hele dag aan het sneeuwen en in de ochtend ben ik gaan kijken, ook al hielp dat niet veel want er was slecht zicht. Toen heb ik de dag afgewacht in de hoop dat het open zou trekken. Aan het einde van de dag ben ik nog richting de face gegaan die we voor ogen hadden, waar ik de gids tegenkwam met een pakket dynamiet. Hij zei heel droog: “het is niet super handig om te gaan, want ik ga ‘m nu laten springen voor morgen”, waarna ik eigenlijk al wist hoe het ging aflopen. Maar toen was het nog wel degelijk een optie.
Ook al was de facecheck op dat tijdstip al uitgesteld.
Inderdaad, de facecheck die we wilden doen ging die dag niet door. In eerste instantie is dat natuurlijk jammer, want je wilt de deelnemers meenemen en tips geven aan mensen die vragen hebben. Maar ook andere aspecten die je bij zo’n facecheck krijgt konden we niet doen. Achteraf gezien kwam dat goed uit, want we moesten toch van face switchen.
Maar zo’n switch wordt dus woensdagochtend pas gemaakt?
Klopt. De liften naar die face waren niet open, eigenlijk was dat stuk van de berg helemaal niet open. Daarnaast waren ze alleen maar met de heli aan het vliegen en lawines aan het afschieten. Het was dus wel serieus allemaal en terecht dat dat stuk berg niet toegankelijk was.
Fotocredit: Maria Knoll – NK Freeride
Zo’n call om van face te switchen… Hoe lastig is zoiets om te maken?
Je moet je mogelijkheden gaan wegstrepen. De eerste face was dus niet een optie en de lift richting de FJWT face, waar we ‘m nu hebben gehouden, was nog wel open. Maar door de zware sneeuw was ook deze face misschien niet goed en niet toegankelijk genoeg. Daarom zijn jurylid Koen (Goris -red.) en ik erheen gegaan. Met Koen als snowboarder en ikzelf als skiër konden we meteen een goed besluit nemen. Want Markus en Josef vonden het erom hangen.
Dus het scheelde niet veel of het ging uberhaupt niet door?
We hebben er allemaal wat aan dat het NK Freeride door zou gaan, maar de knoop doorhakken was wel even een lastige. Want je weet dat als wij er moeite mee hebben, dan is het voor iemand die nog nooit een wedstrijd heeft gereden helemaal lastig. Daarom hebben we gezegd dat iedereen die face zoveel mogelijk als ze wilden konden gaan rijden. Want we merkten dat hoe vaker die face geskied werd hoe minder plakkerig de sneeuw werd. Verder hebben we bij de tweede riders meeting duidelijk gezegd dat als je na de ‘in face inspection’ twijfelt om mee te doen: doe het dan niet. Zo hebben we toch een aantal deelnemers gehad die er van afzagen.
Fotocredit: Joep van Urk – NK Freeride
Dat is ook wel het voordeel dat je geen onderdeel bent van een Freeride World Qualifier reeks. Want nu kan je je eigen call maken. Als in, deze kant gaan we op.
Klopt, dat is ook wel echt heel fijn om die vrijheid te hebben. Uiteindelijk is het in ieders belang dat het doorgaat. Iedereen wilt een resultaat en elke deelnemer wilt zich meten waar ze staan. Voor zichzelf, maar ook ten opzichte van de rest van het veld. Het plan wat er lag had er ook inzitten dat wanneer zou blijken dat er van pakweg de eerste tien zich blesseerden door de omstandigheden, dan konden we het alsnog aflassen.
Wat wij er van meekregen ging het super goed. Veel beter dan verwacht.
Het scheelde ook wel dat de zon er op kwam te staan. Het moeilijke is wel dat de sneeuw van structuur verandert. Verse natte sneeuw is moeilijker mee om te gaan dan oude natte sneeuw.
Maar… Uiteindelijk? Toch twee keer een zonnig NK Freeride!
Yes en dat is top. En ook gedurende de week he, dat is ook belangrijk en waar men voor komt. Alle dagen is er eigenlijk wel goede en fijne poeder geweest en tja, dat het tijdens de wedstrijddag wat minder was is jammer. Maar eerlijk is eerlijk: op die dag doe je toch maar één run. Wat ik er van mee heb gekregen had iedereen tijdens de andere dagen veel lol gehad en goede sneeuw kunnen ervaren.
Fotocredit: Maria Knoll – NK Freeride
Want je bent Chief Of Competition, hoe zit je verder in de organisatie?
Ik heb meerdere dingen die ik doe. Bijvoorbeeld de Ski-mo heb ik organisatorisch op me genomen, maar ook de riders meetings voor alle events. Dan nog het jureren wat erbij kwam én dan uiteraard nog de organisatie van het NK Freeride zelf, maar door de week heen zijn er ook nog clinics geweest die ik gegeven heb. Samenvattend was het wel een drukke week, maar erg leuk.
Je heet dus wel Chief Of Competition, maar eigenlijk ben je een duizendpoot.
We hebben in het team allemaal wel wat overlap wat betreft werkzaamheden denk ik.
Dan even naar de hoeveelheid atleten. 95 atleten bij de riders meeting, dat moet goed voelen!
Ja waanzinnig! Toen ik een paar jaar geleden nog zelf meedeed waren er minder deelnemers en dat is nu aan het veranderen. Zo mooi om te zien dat het door de jaren heen verandert, want daar doe je het ook voor.
Fotocredit: Joep van Urk – NK Freeride
Kwam die hoeveelheid ook tot uiting in het niveau wat je zag als jury?
Eehm, dat is moeilijk om te oordelen, mede omdat de omstandigheden heel anders waren dan vorig jaar. De face was ook anders, maar ik vond het algemene niveau zeker hoger dan vorig jaar.
En als je iemand eruit moest pikken die eruit sprong? Niet perse iemand die gewonnen heeft, maar bijvoorbeeld veel progressie heeft gemaakt. Wie is dat dan?
Ik vind het heel vet dat Timo meedeed. Van te voren wist ik al wel wat hij in z’n mars heeft en dat hij nog steeds progressie maakt en dat terwijl hij op leeftijd is. Dus dat is heel vet om te zien, maar ook hoe hij zich verhoudt tot de jonge honden. Verder vond ik het gaaf dat Geertje Derksen meedeed, die heeft ook veel ervaring en deed het heel goed. Eehm… Iris van der Zande had nog nooit een wedstrijd gereden in deze discipline en die brengt ook echt veel kwaliteit met zich mee. En ja, Alex Hooftman natuurlijk, maar die kennen we al langer. Maar die blijft een mega sterke atleet.
Helaas ging z’n run alleen niet zoals hij en waarschijnlijk iedereen hoopte…
Nee klopt, maar hij ging er wel vol voor en dat waardeer ik wel als jury. Ook leuk om te zien dat er nieuwe jongens out of nowhere op het podium staan. Bij de mannen ski waren er sowieso veel scores rond de 70 punten wat wel laat zien hoe het niveau is. Het verschil tussen Loïc/Timo en de rest is wel groot, maar als de rest veel meters weet te maken kan dat zeker mooi uitpakken richting volgend NK Freeride.
Wat was trouwens de reden dat je geen finale reed?
Nou de opties voor de donderdag waren al minimaal en de omstandigheden werden er niet beter op.
Want je wilde voor de finale het liefste uitwijken naar een andere hang?
Uiteraard, dat maakt een finale ook zo vet. Maar dat was helaas niet mogelijk dus we moesten sowieso kiezen voor dezelfde helling én de omstandigheden gingen ook nog eens omlaag. Nu was de kwalificatie al on the limit of het acceptabel was, dus dan moet je keuzes maken. De optie ‘zelfde helling – slechtere omstandigheden’ schreeuwde om blessures en nu hadden we dat nauwelijks. Behalve een tomahawk her en der natuurlijk, maar in ieder geval geen grote. En als je dan mensen harder laat pushen, want dat doe je in een finale, dan is dat niet verantwoord.
Fotocredit: Joep van Urk – NK Freeride
Het enige wat nu gekrenkt was waren de ego’s.
Ja, gelukkig wel.
Jeukte het niet trouwens?
Om mee te doen? Ja absoluut! Zeker in dit soort omstandigheden was ik altijd wel goed.
Wait, hoe slechter de omstandigheden hoe beter jij was tijdens wedstrijden?
Ja eigenlijk wel.
Was er een cliff of spot in de hang die je meteen opviel? Of waarvan je dacht ‘dat is mijn favoriet en als iemand die pakt krijgt hij extra punten’?
Dat had ik niet perse. Ik had vooral het gevoel dat als iemand in deze omstandigheden echt hard kan skiën, dan kan je het verschil maken. Veel atleten schakelden namelijk wel ver terug in het tempo en dat viel me wel op.
Vrijdag was afbouwdag/vertrekdag. Gezien het nieuws, hoe is dat verlopen?
Heel goed eigenlijk. Het team is waanzinnig en lekker op elkaar ingespeeld, dus bij deze credits aan Stenmar (IJff -red.), Rembert (Notten -red.) en de rest van de crew voor alles. Het scheelde ook wel dat het feestje op het einde wat minder lang door konden gaan want dat stimuleerde ook wel om eerder in bed te liggen, vroeg op te staan en vroeg af te bouwen. En vanaf donderdagochtend werd de bom gedropt met alle nieuwsberichten, maar toen waren we al achter de schermen bezig. Tot die tijd hebben we ook echt niet getwijfeld om het event niet door te laten gaan want de berichtgeving was er niet naar. We wisten vlak voor de week ook niet hoe het uit ging pakken. Er was niemand die zij dat we niet door konden gaan, maar op donderdagmiddag beseften we ook dat het een goede call was om geen finale te rijden.
Fotocredit: Maria Knoll – NK Freeride
Want alles ging in goed overleg?
Jazeker, met de gemeente en het gebied.
En nu alles gezellig over de telefoon.
Ja ik zit nu alleen op kantoor dus alles gaat via de telefoon of mail. Iedereen die op het NK Freeride is geweest weet dat ze in een risicogebied zijn geweest en iedereen handelt daar ook naar. Stuk voor stuk nemen ze het gelukkig echt serieus.
Dus lang verhaal kort: Een enorm lekkere editie van het NK Freeride en volgend jaar dubbel zoveel deelnemers?
Nee dit is het maximum aan deelnemers. We hebben de eerste inschrijvingen alweer binnen. Mensen die al mee hebben gedaan weten dat het volgend jaar weer is dus die zullen zich sowieso sneller inschrijven.
Thanks voor je tijd Paul en succes met alles!
No problem kerel!
Fotocredit frontpage: Maria Knoll – NK Freeride
