Een drone die de helft kleiner is dan z’n broers, maar volgens de makers wel even goed zou moeten presteren. Kan de DJI Mavic Pro deze claim waar maken? Wij hebben deze drone aan de tand mogen voelen met dit resultaat! 

Toen DJI met de gloednieuwe Mavic Pro op de proppen kwam was bijna iedereen het er wel over eens: dit is de toekomst van de consumentendrones. Een relatief klein apparaatje die je in kan vouwen en zo met gemak in een random rugzak kan stoppen zonder dat je gelijk een gigantische unit mee moet nemen. Het klinkt ideaal, maar lever je niet te veel in qua functies en beeldkwaliteit? Om dit aan de tand te voelen hebben wij ‘m mogen testen en uiteraard hebben wij ‘m gebruikt waar jij ‘m ook nodig zal hebben: in de sneeuw! Hoe doet zo’n drone het in de bergen en hoe gaat de Mavic Pro om met sneeuw?

Design

Volgens DJI is de Mavic Pro de meest geavanceerde ‘prosumer’ drone die erg compact is en dat moeten we ze meteen meegeven. De drone zelf is erg klein wanneer je ‘m opvouwt en hij past met gemak in een rugtas. Klap de wieken in en je kan ‘m overal mee naartoe nemen! Zelf hebben we de Mavic Pro in een normale rugtas en in een cameratas gestopt en daar zit de drone je echt niet in de weg. Het formaat is een hele verbetering ten opzichte van bijvoorbeeld de Phantom 4 drone, die niet in te klappen is en daardoor erg lomp is om mee te nemen.

Wat ons betreft is dit direct een hele grote plus qua gebruik in de sneeuw. Als je een hele dag gaat boarden of skiën dan wil je namelijk geen gigantische drone aan je tas hebben hangen omdat je hem niet in je tas gestopt krijgt, met alle risico’s die erbij horen. Door het kleine formaat hoef je dan ook niet bang te zijn dat je de drone sloopt als je zelf onderuit gaat en je hebt nog een hoop ruimte in je tas voor bijvoorbeeld je eten, drinken of andere cameragear. De drone is overigens niet waterdicht, dus kijk wel uit met sneeuw in je tas of dingen als lekke flesjes. Overigens zijn de propellers nog wel aardig fragiel te noemen en een flinke tik is genoeg om ze te slopen. Gelukkig zijn ze makkelijk te vervangen en klap je deze ook in wanneer je niet meer gaat vliegen.

Gebruiksgemak

Goed, de drone is dus klein, compact en snel mee te nemen, maar hoe zit het met de bediening? Bij de Mavic Pro krijg je een controller die net als de drone bijzonder compact is. De antennes zijn in te klappen en onderin zit een houdertje waar je je telefoon in kan stoppen om door de camera van de drone te kijken. Overigens is het niet nodig om je telefoon aan te sluiten, je kan ook zonder een telefoon vliegen, maar dan moet je dus wel zelf op je drone letten aangezien je beperkte informatie krijgt op het kleine LCD scherm.

De eerste keer dat je de Mavic Pro opstart zal je de drone moeten koppelen aan je afstandsbediening en dat is een erg simpel proces. Je houdt de sync knop in op de drone en op de controller, je wacht totdat je een geluidssignaal krijgt en je bent good to go. Standaard staat de drone vervolgens ingesteld in een redelijke ‘mellow’ modus, wat betekent dat hij niet gelijk als een gek van je vandaan vliegt. Wel zo prettig wanneer je de controls een beetje onder de knie wil krijgen!

Het daadwerkelijke vliegen is overigens kinderspel als je op makkelijk terrein zit zonder al te veel obstakels om je heen. De sticks voelen responsive aan en binnen no-time maak je je eerste vliegmeters zonder moeite, zelfs zonder de automatische vliegmodi is het erg makkelijk op te pakken. Ook zitten er controls op de afstandsbediening voor het bedienen van de camera, maar hier komen we later op terug.

De drone vliegt bijzonder stabiel en als je je sticks loslaat blijft hij zonder problemen op z’n plek hangen, zelfs als er (lichte) wind staat. Voor het vliegen hoef je vervolgens echt geen volleerd piloot te zijn, als je vroeger met een op afstand bestuurbare auto hebt gereden dan ben je al halverwege en dan voelen de sticks ook meteen vertrouwd. Gecombineerd met de sensoren is het vliegen in de standaard modus bijna volledig hufterproof te noemen aangezien de Mavic Pro zelf stopt met vliegen als je dreigt te crashen. Hoe makkelijk wil je het hebben?

Automatische Piloot

Zoals gezegd beschikt de drone over een reeks automatische standen om bijvoorbeeld objecten te volgen. Dit doe je door de automatische stand te selecteren op je telefoon en vervolgens je onderwerp aan te tikken op het scherm. Hierbij zorgt de drone er zelf voor dat je onderwerp in beeld blijft en de drone houdt obstakels in de gaten zodat de Mavic Pro nergens tegen aan kan crashen. Dit werkt in de basis prima, als je onderwerpen maar niet al te veel snelheid maken. Op de pistes heb je eigenlijk vrij weinig aan deze automatische standen, omdat de drone in deze stand maximaal 30 km/h kan vliegen. Binnen no-time ben je die ene skiër of snowboarder dus weer kwijt, waardoor je alsnog zelf moet vliegen. De automatische pilloot is dus echt alleen te gebruiken wanneer je langzame onderwerpen wilt volgen en dan werkt het over het algemeen prima. Het beste resultaat zal je nog altijd bereiken door zelf de controle over je drone te nemen, maar voor de beginner is het meer dan voldoende.

Een andere functie die wel heel erg handig is, ook al zit je in de sneeuw, is de Return to Home functie. Wanneer je opstijgt slaat de drone deze locatie op en met een druk op de knop vliegt de drone automatisch terug naar deze positie. Ideaal voor wanneer je videoverbinding verloren is en je niet meer weet waar je drone nu precies hangt. En om even met de billen bloot te gaan: deze functie heeft ons meer dan eens gered in de sneeuw!

Sportmode

Het vliegen op de normale ‘rustige’ stand is erg simpel en ook de automatische piloot functioneert prima, alleen heb je er op de pistes dus weinig aan. Skiërs en snowboarders maken over het algemeen te veel snelheid om ze op deze twee standen te volgen en dus zal je een stapje verder moeten gaan: de sportmode.

Wanneer je deze sportstand aan zet, gaan alle sensoren uit op de Mavic Pro. Hij detecteert geen obstakels meer, maar daar staat wel tegenover dat ook alle remmen uit gaan. De drone heeft dan een topspeed van dik 70+km/h en is nog veel wendbaarder dan normaal, waardoor je er serieus mee kan gooien en smijten! Wel is het dus zaak dat je alles erg goed in de gaten blijft houden, in deze stand vliegt de Mavic Pro namelijk doodleuk tegen alles en iedereen aan waar jij ‘m heen stuurt.

Voor het volgen van wintersporters in bijvoorbeeld het funpark is de sportstand wel echt een must. Zonder de sportstand krijg je de alteten niet gevolgd, gezien de beperkte snelheid in de normale modus, en deze stand vergt absoluut heel wat oefening. De drone voelt namelijk aardig nerveus aan en een kleine beweging op de afstandsbediening heeft een heel groot effect op de drone, voordat je het weet vliegt de drone er als een bezetene vandoor. Zelf hebben we een paar meegemaakt dat we bijna de controle verloren in de sportstand, maar gelukkig hebben we het altijd nog recht weten te zetten zonder crashes.

Voor de videografen onder ons die in het funpark willen filmen: oefen flink met deze stand voordat je ‘m in de bergen gaat gebruiken. De drone reageert namelijk totaal anders dan wat je gewend bent van de normale stand en dit kan je aardig verrassen, zeker gecombineerd met het feit dat de sensoren uitstaan!

Bereik

Het bereik van de afstandsbediening tot aan de drone zou in theorie zo’n zeven kilometer moeten zijn, maar dan moeten er geen obstakels in de buurt zijn en in de bergen kan je dit helemaal vergeten. Hoe verder je drone wegvliegt, hoe minder de beeldkwaliteit op je telefoon wordt, al is dat natuurlijk logisch.

Die theoretische zeven kilometer hebben wij tijdens onze testen in de bergen absoluut niet gehaald en het bereik in de bergen is ook meteen één van onze grootste kritiekpuntjes voor de DJI Mavic Pro. Het is namelijk erg goed te merken dat de drone moeite heeft met het behouden van bereik in de bergen en wanneer je in de buurt zit van liftkabels of elektriciteitsmasten, dan ben je helemaal ver van huis. Zo hebben wij in het funpark van Laax meerdere keren meegemaakt dat de drone op een afstand van 50 meter al z’n verbinding verloor met de afstandsbediening, waardoor de drone niet meer te besturen was. In dat geval kan je alleen maar hopen dat de drone automatisch naar z’n Home locatie vliegt waar je ‘m weer op kan pikken, of dat het signaal weer terug komt.

Het volledig wegvallen van de verbinding gebeurde gelukkig niet heel vaak, maar wanneer we in de buurt stonden van liftkabels bleek het op sommige dagen nagenoeg onmogelijk om een videoverbinding actief te houden. De videoverbinding viel bijna op dagelijkse basis weg en dat is toch wel erg vervelend, aangezien je dan volledig blind moet vliegen. Het besturen van de drone werkt dan nog prima, mits je ‘m kan zien, maar het bedienen van de camera of iemand volgen op de piste is al niet meer mogelijk. De enige oplossing is weglopen van de liftkabels! Combineer dit met het gebrek aan sensoren in de sportstand en het voelt als een soort Russische roulette in de lucht waarbij je niet weet waar die drone tegenaan gaat vliegen.

Zit je op vlakker gebied, dan zal je hier weinig van merken en kan je de drone een heel eind weg laten vliegen zonder problemen te krijgen. Wanneer je in de bergen zit is het dus wel het advies om je drone enigszins in het zicht te houden, mocht de verbinding ineens wegvallen. Voor zover het gaat natuurlijk.

Camera

Goed, vliegkunsten zijn natuurlijk belangrijk, maar uiteindelijk is de Mavic Pro gewoon een vliegende camera! Op de drone zit een gimball om de camera te stabiliseren en deze camera kan filmen in een 4K resolutie met 30fps, al kan je dus terug naar Full HD en dan met 60fps schieten voor (lichte) slomobeelden. Dit alles wordt opgeslagen op een MicroSD kaart en als je wilt kan je de beelden direct downloaden naar je smartphone, waar dan de volledige kwaliteit te vinden is.

Besturen van de camera

De gimball die de camera stabiel moet houden, is uiteraard ook te bedienen. Door een wieltje op je afstandsbediening te gebruiken kan je de gimball naar boven en naar onder laten draaien, om je shots nog beter te kunnen maken en je onderwerpen nog beter te kunnen volgen. Deze bediening werkt op zich heel simpel, maar je moet ‘m wel goed instellen wil je er wat aan kunnen hebben. Standaard gaat de camera namelijk erg snel naar boven en naar beneden, maar dit ziet er op video niet uit. In de instellingen op de smartphone app kan je instellen hoe gevoelig de gimball moet zijn en ons advies is om dit flink terug te schroeven, zodat ‘ie zo soepel mogelijk naar boven en naar beneden gaat.

Zelfs dan vergt het overigens nog steeds aardig wat oefening om de gimball soepel mee te laten draaien en je onderwerpen perfect in frame te houden. Zeker als je tussendoor ook nog moet vliegen met de drone zal dit in het begin erg tricky zijn. Dit is overigens geen manco van deze specifieke drone, maar een stukje training dat je bij elke drone wel nodig zal hebben.

Beeldkwaliteit

Wat je waarschijnlijk snel opvalt aan de Mavic Pro is de grootte van de camera. De gimball is namelijk erg klein en dat is ook meteen te zeggen voor de camera. De camerasensor zelf is niet veel groter dan die van een smartphone en dus is het meteen erg imposant te noemen dat de drone in 4K kan schieten, maar of dit ook de beste optie is?

Een kleinere sensor met een hele hoge resolutie zorgt er namelijk voor dat details minder goed zichtbaar worden. Je hebt dan wel een grote 4K resolutie waardoor je bijvoorbeeld ook nog flink in je beelden kan snijden wanneer je een 1080p video maakt, maar dit gaat wel echt ten koste van de kwaliteit. Zodra je iets inzoomt zie je dat de details niet superscherp meer zijn en dat heeft alles te maken met het formaat van de sensor. Dit is iets wat de Phantom 4 Pro bijvoorbeeld een heel stuk beter doet, deze drone heeft merkbaar meer kwaliteit in de camera zitten wanneer je aan het filmen bent.

Toch zijn we over het algemeen erg tevreden over de beeldkwaliteit van de DJI Mavic Pro. De kleuren zien er strak uit en er blijven voldoende details beschikbaar om deze beelden in professionele producties te gebruiken. De beeldkwaliteit is niet helemaal te vergelijken met bijvoorbeeld de GoPro HERO5, daarvoor is de camera van de Mavic Pro simpelweg te klein, maar hij komt er verdomd dicht bij. Je hebt ook nog eens meer dan genoeg instelmogelijkheden om de belichting van je shot perfect te krijgen door met ISO waardes, sluitertijden en je diafragma te werken. Echte filmpro’s kunnen vervolgens nog werken met verschillende kleurprofielen zodat de videobeelden achteraf makkelijker gecolorgrade kunnen worden. Voor de wintersportliefhebber die gewoon recreatief shots wil maken is de beeldkwaliteit meer dan voldoende en pas als je richting een echte professionele filmsetup gaat zal je écht tegen de limieten van de Mavic Pro aanlopen.

Ons advies op het gebied van video is overigens wel om zoveel mogelijk in 4K te filmen, ook al gaat je uiteindelijke video straks niet verder dan 1080p. Door de grote resolutie in te stellen blijven de details zoveel mogelijk bewaard en heb je achteraf veel meer mogelijkheden om je beelden strakker in een edit te krijgen.

Wat ons overigens erg positief heeft verrast is de kwaliteit van de foto’s die deze drone kan maken. De DJI Mavic Pro schiet RAW foto’s met 20MP en de details blijven veel beter bewaard dan wanneer je met de drone gaat filmen. De foto’s zijn vervolgens nog volle bak te bewerken in programma’s zoals Lightroom en het resultaat mag er absoluut wezen. Tijdens het NK in Laax hebben wij de drone zelf meerdere keren ingezet als ‘vliegende tripod’ om foto’s te schieten van de kickers die je normaal gesproken nooit zou kunnen maken met een losse camera. Prachtige foto’s gegarandeerd!

Onbewerkte foto van de DJI Mavic Pro | ISO 100, f/2.2, 1/4000

Licht bewerkte foto vanuit Laax | ISO 100, f/2.2, 1/4000

Onbewerkte foto | ISO 100, f/2.2, 1/1700

Conclusie

Is de DJI Mavic Pro de absolute heilige graal als we het over drones hebben? Nee. Er zijn absoluut tekortkomingen die in de sneeuw nog eens extra benadrukt worden. De sensoren zijn vrijwel nutteloos wanneer je wintersporters wilt volgen en juist die sensoren zijn hét grote paradepaardje van DJI. Vliegen zal voor het overgrote deel dus nog steeds op gevoel moeten gaan en dan is het ineens een stuk riskanter!

Overigens moeten we er ook bij zeggen dat de batterijduur van de Mavic Pro niet echt top te noemen is. Een klein half uur vliegen is de absolute max en dat wordt in koude omstandigheden alleen maar minder. Extra batterijen is dus een absolute must om erbij te kopen en dan moet je er eigenlijk minimaal een stuk of twee bij hebben, als je tenminste een beetje serieus beelden wilt schieten door de dag heen.

Qua beeldkwaliteit is er ook zeker verbetering mogelijk, maar gezien het kleine formaat van de drone kunnen we hier eigenlijk niet over klagen. Een kleinere drone betekent automatisch een kleinere camera en dat betekent dat je in moet leveren!

Dat formaat is wat ons betreft meteen het grootste pluspunt van de DJI Mavic Pro. Je hebt eigenlijk geen excuus meer om de drone thuis te laten aangezien hij letterlijk in iedere rugzak past en zelfs een grote jaszak is genoeg om ‘m mee te nemen. Als je gewend bent om met een Phantom drone te werken dan is het een hele verademing!

Plus/minpunten:

+ Superklein formaat
+ Mogelijkheden tot instellen van de camera
+ Bedieningsgemak

+/- Details in videobeelden
+/- Wegvallende verbinding in de bergen

– Accuduur
– Gebrek aan sensoren op snelheid